🦹‍♀️🦸‍♂️ SuperSkoet op missie: dag 7 🦸‍♂️🦹‍♀️

Lieve ouders, broers/zussen, oma's/opa's en huisdieren

Het kamp is alweer ten einde, maar ik, SuperSkoet, breng jullie nog een laatste, afsluitend verslagje. Kort en bondig.

 

Gisterenochtend hadden de gastjes toch een beetje een dubbel gevoel bij het inpakken van de valiezen. Ze waren blij dat ze hun mama's en papa's bijna terug konden knuffelen, maar vonden het toch jammer dat het kamp tot een einde was gelopen. 

Om de ochtend wat draaglijker te maken, werden er koffiekoeken voorzien (mmm) en speelden alle takken samen nog een groot kwartetspel, terwijl de leiding de lokalen tip top in orde maakten. Het spel werd door de ene groep al wat beter begrepen dan de andere, maar laten we dat op de vermoeidheid steken... 

Daarna trokken ze met de bus richting het station van Oudenaarde om de trein naar Denderleeuw te kunnen nemen. Op de trein kregen ze een zonnebril als kampaandenken. Hoe cool! Ze renden allemaal samen door de tunnel naar hun ouders toe, toonden hen de kampdans die ze dagelijks hadden geoefend én kregen nog een leuk tekentje voor op hun hemd, als aandenken van dit zalige scoutskamp. Dit was een mooie, geslaagde afsluiter!

In mijn eerste blogje vertelde ik jullie mijn geheim. Ik vertrok met een missie. Ik heb nooit specifiek gezegd welke missie, maar die zou wel duidelijk worden doorheen het kamp. 

Wel, lieve lezers.
Mijn missie bestond uit het uitbrengen van verslag om jullie op de hoogte te brengen.
Het bestond uit het gelukkig maken van het thuisfront en het toveren van glimlachen op jullie gezicht.
Het bestond uit het aanhoren van leuke verhalen uit de kindermond en het weerspiegelen van die verhalen in mijn eigen woorden.

Maar het bestond vooral uit het delen met elkaar, van iets moois: herinneringen.

En ook al zal ik nooit van iedereen aanhoren dat mijn missie geslaagd is, toch kan ik op basis van jullie lieve, hartverwarmende en leuke reacties voelen dat mijn missie heel wat goed gemaakt heeft.

Dus dank u, lieve lezers, om dag op dag achter jullie pc, tablet of gsm te kruipen en de blog te lezen.

Dank u, lieve leiding, om dag op dag mijn gezaag over foto's en tekstjes te aanhoren.

Dank u, lieve kookploeg, om ook voor eigen inbreng te zorgen en dagelijks lekkere gerechtjes te voorzien.

Dank u, lieve gastjes, om mij te overspoelen met verhalen en anekdotes.

Dank u, aan iedereen die de blog draaiende houdt.

 

D A N K U, DANKU

M E R C I, MERCI

 

 

Als een echte SuperSkoet, keer ik nu terug naar mijn verlaten kampterrein in Amougies.
Wachtende op een nieuwe jeugdbeweging die me verhalen kan bieden, of nieuw gevaar dat ik kan bestrijden. Het was me een genoegen!

 

PS: De Akabe heeft een tie-dye cape gemaakt. Indien je deze wil wassen, is het ten sterkste aangeraden een scheutje azijn of een colorcatch-doekje bij de was te doen!
PPS: De foto's van kleinkamp zullen binnenkort geüpload worden op een drive. De link hiervan volgt dus! Nog even geduld... ;)

-Dixit SuperSkoet-